Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην μετάνοια, την προδοσία ενώ σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους για τον Ιησού με τον Μυστικό Δείπνο.
Το άγιο Ευχέλαιο
Νωρίς το απόγευμα ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Ο ιερέας χρίει τους πιστούς με αγιασμένο λάδι, που είναι η απτή απόδειξη της Χάριτος του Θεού, προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους.
Αυτό είναι ένα από τα επτά Μυστήρια της Ορδόδοξης πίστης μας. Δηλαδή έχει αγιαστική δύναμη αλλά και λυτρωτική. Δεν γίνεται για τους ετοιμοθάνατους, όπως έλεγαν παλιά. Γίνεται για τους νέους για να αποκτήσουν φώτιση και πίστη. Γίνεται και για εμάς τους μεγαλύτερους για να καταλάβουμε τα λάθη μας και να μετανοήσουμε. Να αποφασίσουμε να εξομολογηθούμε χωρίς δικαιολογίες.Το Ευχέλαιο δεν αντικαθιστά το Μυστήριο της Εξομολόγησης και της Μετάνοιας (το προϋποθέτει), με το οποίο και μόνο επέρχεται η πλήρης και ριζική εξάλειψη των αμαρτιών.
Το άγιο Ευχέλαιο αποτελείται από ελαιόλαδο και λίγο κρασί. Το λάδι μαλακώνει και θεραπεύει. Ο Χριστός κατήργησε τις ανθρωποθυσίες. Παλιά θυσίαζαν ανθρώπους και ζώα στον θεό. Ο Χριστός είπε ότι ζητά μόνον από εμάς την μετάνοια μας. Αυτό που χρειάζεται είναι η ψυχή μας να συναισθανθεί τις πράξεις της και γιατί αυτές δεν είναι συμβατές με το θέλημα του Θεού. Να προχωρήσουμε δηλαδή από την σκληρότητα και το πείσμα στα δάκρυα μετανοίας και πνευματικής αγαλλίασης.
Μετά το πέρας του αγίου Ευχελαίου τελείται ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης όπου αρχίζει ουσιαστικά το Θείο Δράμα. Τα αναγνώσματα από τα Ευαγγέλια περιγράφουν προετοιμάζοντας τον πιστό για τα γεγονότα της Μεγάλης Πέμπτης η οποία είναι προ των πυλών.
Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης. Στην υμνολογία κυριαρχούν τα γεγονότα της νίψεως των ποδών των αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μυστικού Δείπνου, της προσευχής του Κυρίου προς τον πατέρα του στην Γεθσημανή πριν από την σύλληψή του και της προδοσίας του Κυρίου από τον Ιούδα. Το βασικό τροπάριο της ημέρας «Ότε οι ένδοξοι μαθηταί» αποδίδεται στον Ρωμανό τον Μελωδό.
«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καί ἀνόμοις κριταῖς, σέ τόν δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν τήν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περί πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι».
Οι Ιουδαίοι θέλουν να φονεύσουν τον Ιησού, χωρίς να προκαλέσουν το λαό, τον οποίο εφοβούντο. Ο Ιούδας καταστρώνει με τους αρχιερείς και γραμματείς το σχέδιο της προδοσίας.
