Από τις πιο όμορφες, διδακτικές και αναζωογονητικές φωτογραφίες, είναι αυτές που δείχνουν πόσο απλά ζούσαν κάποτε οι Νυμφάσιοι πρόγονοί μας.
Φωτογραφία: 1950 στην Κατώβρυση. Αναμονή στη σειρά για το γέμισμα των βαρελιών, Πάνω στο μουλάρι με τη βαρέλα στα χέρια, η Κούλα Αναστ. Ρεμπεστέκου.
Το χωριό μας, είχε την Ευλογία να ονομαστεί από μια πηγή, την Νυμφασία Πηγή. Μπορεί η Νυμφασία Πηγή να είχε το Όνομα, αλλά η πηγή που είχε την Χάρη, ήταν η Κατώβρυση.
Μια πηγή, που έτρεχε άφθονο νερό, πόσιμο και καθαρό. Έμελλε να δώσει μεγάλη δύναμη ζωής στο χωριό της Γρανίτσας (Νυμφασία), ήταν ο τόπος που έδινε περίσσια ζωή στα σπίτια των τοπικών κατοίκων. Οι απίστευτες και θαυματουργές εργασίες του Υδραγωγείου έμελλε να ξεκινήσουν τρία χρόνια αργότερα, το 1953. Πάνε 70 χρόνια που το χωριό μας γέμισε βρύσες (6 για την ακρίβεια) και ο κόσμος του χωριού μας άλλαξε ριζικά. Ζωντάνια, θέληση και ενθουσιασμός έφεραν (και φέρνουν) θαυματουργά και δημιουργικά έργα. Όπως το Υδραγωγείο.
Έτσι και σήμερα. Σημαδιακό ίσως το νέο. Ότι καταθέσαμε ειδική επιστολή (διαμέσου του τοπικού μας προέδρου) στο Δήμο μας, για την δημιουργία νέας δεξαμενής, γιατί το δικαιούμαστε.
Υπάρχουν και αποδείξεις-ενδείξεις πόσο την χρειαζόμαστε. Λίγο η Πυροσβεστική, βάλε και τις υψομετρικές διαφορές του χωριού οι οποίες αυξομειώνουν την πίεση του νερού. Μακάρι ο Δήμος να το πράξει.
Όπως και να’ χει, ένα ποτηράκι νερό καθημερινά, ας το πίνουμε στην Υγεία των απλών, ταπεινών προγόνων μας που εργάστηκαν μονοιασμένοι με ενθουσιασμό, πίστη και θέληση, για να φέρουν το νερό στα σπίτια όλων μας.